Bertus
Het Farnsworth House is tussen 1945 en 1951 ontworpen en gebouwd door Ludwig Mies van der Rohe. Hij ontwierp het huis in opdracht voor Dr. Edith Farnsworth. Zij wilde een buitenverblijf waar ze tot rust kon komen en kon genieten van de natuur. Het Farnsworth House is gebouwd in Plano, Illinois. Dit is 89 kilometer ten zuidwesten van de stad Chicago. Het huis werd parallel gebouw aan de Fox-river op een perceel van 60 hectare grond. De oppervlakte van het Farnsworth House bedraagt 140 m2 en het is gebouwd voor bijna 75.000 dollar. (1956) Momenteel is het huis in gebruik als museum.(monument)
Het huis bestaat uit drie horizontale vlakken: een terras, een vloer en een dak. Stalen profielen zorgen voor de verticale draagconstructie. Tussen de profielen is van dak tot vloer, glas geplaatst. Dit zorgt voor een transparante woning, vanuit elke richting is het mogelijk door de woning heen te kijken. De architect poogde hiermee de natuur zoveel mogelijk te betrekken bij het interieur van de woning. Het verschil tussen binnen en buiten moest marginaal zijn. Zo creëerde hij een gevoel van buiten zijn in de woning, wat zorgde voor een rustige en ontspannende sfeer. Zoals mevrouw Farnsworth het wilde.
De woning is 1,60m boven het maaiveld gebouwd. Door de slanke stalen stijlen, lijkt de woning te zweven. De reden voor de verhoogde vloer staat in verband met de Fox-river. De woning is gebouwd in het overstromingsgebied van de Fox-river.
De woning is toegankelijk via twee brede trappen. Deze verbinden de grond en de veranda met elkaar. Het terras functioneert als een overgang tussen woongedeelte en grond.
Het woon oppervlakte is flexibel in te delen. Ongeveer in het midden van de woning bevindt zich de kern, hierin zijn opgenomen: toilet, badkamer, garderobekast, technische installaties, rookkanaal/open haard en een keuken. Het ontwerp van de open ruimte is door de architect geïnspireerd op de industrie, waar in die tijd gebruik werd gemaakt van flexibele ruimtes.
De verschillende woonruimtes in deze woning zijn zones. De woon-zone, eet-zone en slaap-zone gaan grenzeloos in elkaar over. De kern, waarin de sanitaire voorzieningen zijn opgenomen, lijkt op een aparte woning binnen het grotere glazen huis.
De slanke minimalistische stijlen, die als constructie aan de buitenzijde van de woning zijn gelegen en de flexibel in te delen ruimte omringd door glas is zeer kenmerkend voor de architect. De carrière van Mies van der Rohe is te danken aan zijn specifieke modernistische stijl van ontwerpen, hij werd er wereld beroemd mee.
De plattegrond van de woning bestaat uit twee rechthoeken. de oppervlakte van het woongedeelte is net zo groot als de oppervlakte van het terras, de buitenplaats, om het verschil tussen binnen en buiten te minimaliseren. De veranda van de woning is een plaats waar binnen naar buiten overgaat. doordat de constructie/vormgeving van de woning niet veranderd is deze verandering van de ruimte minimaal. De buitenruimte wordt slechts gescheiden door een glazen wand.
De gevel is zonder de buitenruimte symmetrisch. De herhaling van de stijlen geven de woning ritme. Door het huis te laten zweven ontstaat een gestapelde ordening van horizontale vlakken.
De woning bestaat uit een staalconstructie, voor 1956 zeer modern als woningbouw constructie. Geen baksteen en geen beton in de gevel. De vloer is voorzien van vloerverwarming, ook deze innovatie voorkwam grote in het zicht staande radiatoren voor de verwarming. De kern is gemaakt van hout om het natuurlijke aspect te benadrukken, wat zorgt voor warme sfeer binnen de woning. De ingebouwde open haard is een luxe element, wat het woon comfort en de sfeer verhoogd.
Het bouwtechnisch detail laat zien hoe slank de stijlen zijn uitgevoerd. Ook het hoogteverschil tussen glas en plafond is goed te zien. Er zit weinig ruimte tussen, wat het zwevende effect van de woning ten goede komt. De isolatiewaarde van de woning is slecht, maar dat speelde in die tijd nog niet zoon grote rol.
Het interieur van de woning. Te zien is de kern, met de daarin gebouwde open haard. Het betreft hier de slaap-zone van de woning. De meubels zijn in de stijl van Mies van der Rohe.
De keuken, een slanke zone in de ruimte. Deels in de kern ingebouwd, met bovenkasten in de kleur van de kern-ruimte. Hierdoor wordt de kern niet onderbroken, het blijft een geheel vormen.
Een schitterende weergave van de binnenruimte. Veel hout in het interieur, wat in harmonie is met de bosrijke omgeving van de woning. Het is een overgang van organische vormen buiten en abstracte vormen binnen. Het straalt rust uit.
De Fox-river is op de achtergrond te zien. Het terras en de toegang van de woning zijn aan de rivierzijde gepositioneerd en niet aan de straatzijde. Het benadrukt de parallelle ligging van de woning ten opzichte van de rivier. Door de hoogteverschillen geeft het enigszins richting aan. Vanuit dit perspectief naar de rivier toe. Vanaf de rivier naar de woning toe.
De woning is opgenomen in een bosrijke omgeving langs de rivier. Hier staan weinig gebouwen. De woning is enigszins verborgen achter de bomen. Desalniettemin is het vanaf de rivier gezien een focuspunt. Een object dat de aandacht trekt in de omgeving.
Met het plaatsen van de woning in de uiterwaarden van de rivier werd rekening gehouden. zoals te zien is op deze foto's.
Tweemaal is de woning overstroomd. In 1956 en 1996. De weersomstandigheden waren de meest extreme in een periode van 500 jaar. Met die omstandigheden werd geen rekening gehouden... De schade was aanzienlijk. Nutsvoorzieningen, interieur en meubels zijn ernstig beschadigd geraakt.
Een impressie van de overstroomde woning. In de context van het vele water lijkt het op een moderne woonark.
Een maquette van de woning, waarop de boom die voor schaduw en verkoeling zorgt is meegenomen in de maquette. De woning werd een toonbeeld van de internationale stijl en het modernisme. Het werd zo beroemd, dat Lego besloot een model op te nemen in hun collectie. Zoals hieronder is te zien.
